ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα και τιμούμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, εορτασμό που η πολιτεία επίσημα καθιέρωσε να γίνεται στις 17 Νοεμβρίου, ως ημέρα αποδόσεως τιμής, σ' αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία.

Από τον Απρίλιο του 1967 μια Χούντα σφετεριστών της εξουσίας επέβαλε στη χώρα μας ανελεύθερο καθεστώς. Η δικτατορία, με πρόσχημα δήθεν την αναγέννηση του έθνους και τη θωράκισή του από αντεθνικές ιδεολογίες, κατέλυσε τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, και επιδόθηκε σε συλλήψεις, φυλακίσεις, δίκες ατόμων ή ομάδων, βασανιστήρια και έτσι ανέκοψε κάθε προσπάθεια για κοινωνική εξέλιξη και αλλαγή.

Ο αδούλωτος ελληνικός λαός δεν υπέκυπτε. Αντιτάχτηκε με τη συγκρότηση αντιστασιακών και αντιδικτατορικών οργανώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Οι φοιτητές σ' όλη τη διάρκεια της επτάχρονης τυραννίας αποτέλεσαν την ψυχή του αγώνα για την κατάλυσή της. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε από καθαρώς φοιτητικά αιτήματα και εξελίχτηκε απρόοπτα, δραματικά και απρόβλεπτα, κάτω από την επίδραση του Πανελλήνιου πόθου για Ελευθερία και Δημοκρατία.

Οι φοιτητές διεκδικούσαν δικαιώματα που τους είχε στερήσει η δικτατορία: Διενέργεια φοιτητικών εκλογών, διακοπή της στράτευσης των φοιτητών, περισσότερες πιστώσεις για την Παιδεία και άλλα φοιτητικά αιτήματα…

Όταν οι φοιτητές «είδαν κι απόειδαν» και κατάλαβαν ότι τα αιτήματά τους ήταν αδύνατο να επιλυθούν από τους δικτάτορες, κλείστηκαν στις 14 Νοεμβρίου 1973 στο χώρο του Πολυτεχνείου και μετέτρεψαν τα συνθήματά τους σε πανελλήνια αιτήματα εναντίον της ίδιας της δικτατορίας: Να φύγει η δικτατορία. Ψωμί , Παιδεία, Ελευθερία.

Η απόφασή τους ήταν αυθόρμητη, χωρίς ιδιαίτερες καθοδηγήσεις. Τους φοιτητές απ' όλες τις Σχολές του Πολυτεχνείου και των άλλων Ανώτατων Πνευματικών Ιδρυμάτων ακολούθησαν πολλοί σπουδαστές, μαθητές, οικοδόμοι και άλλοι εργαζόμενοι. Έγινε έτσι το Πολυτεχνείο οχυρό και φρούριο της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Λαϊκής κυριαρχίας.

 

Με συνθήματα και πολυγραφημένες προκηρύξεις γνωστοποίησαν τα αιτήματά τους. Ο ραδιοφωνικός σταθμός των αγωνιζομένων φοιτητών άρχισε να εκπέμπει στις 15 Νοεμβρίου στους 1050 χιλιόκυκλους, καλώντας το λαό σε συμπαράσταση και σε ανοιχτή εξέγερση κατά της δικτατορίας. Η φωνή της εκφωνήτριας και των δύο εκφωνητών σκορπούσε ρίγη συγκινήσεως στο λαό της Αθήνας:» Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο … Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών , των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων… Καλούμε όλες τις αντιδικτατορικές αντιστασιακές δυνάμεις και όλα τα δημοκρατικά αντιδικτατορικά κόμματα ν' αγωνιστούν μαζί μας… Όλοι εδώ στον αγώνα ενάντια στη Χούντα… Ελληνικέ λαέ, έχουμε την ανάγκη σου. Όλοι ενωμένοι. Κάτω η Χούντα…»

Και ο λαός άκουσε, και ο λαός πείστηκε, και ο λαός ενθουσιάστηκε, και ο λαός κατέβηκε στους δρόμους να συμπαρασταθεί στους αγωνιστές.

Η δικτατορία τρομοκρατείται. Καταλαβαίνει πως η εξέγερση δεν είναι πια φοιτητική. Είναι γενική, Λαϊκή, επικίνδυνη. Παίρνονται νέες αποφάσεις. Επέμβαση του στρατού, βίαιη εκκένωση του κέντρου της Αθήνας από το επαναστατημένο πλήθος, βίαιη εκκένωση του Πολυτεχνείου. Τα τανκς ξεκινούν.

Οι φοιτητές περικυκλώνονται. Χειροκροτούν τους φαντάρους, τα' αδέρφια τους και τους καλούν να ενωθούν μαζί τους. Τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας αναγκάζονται να εκτελέσουν τις σκληρές διαταγές και να χτυπήσουν τ' αδέρφια τους.

Οι φοιτητές ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο και προβάλλουν τα γυμνά στήθη τους στα πολυβόλα.

Η παραβίαση του ασύλου του Πολυτεχνείου και η βίαιη εκκένωσή του έγινε και τέλειωσε σύντομα. Τότε έπεσαν, χτυπημένοι από τις αδέσποτες και δολοφονικές σφαίρες των ελεύθερων σκοπευτών, οι περισσότεροι νεκροί.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έδιωξε βέβαια αμέσως τη δικτατορία, συντέλεσε όμως πολύ στην πτώση της.

Τιμή και δόξα στους δημιουργούς του έπους του Πολυτεχνείου. Τιμή και δόξα σ' αυτούς που αγωνίστηκαν για να ξανάρθει στην Ελλάδα μας το φως της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.